Persoonlijk lijden

Jouw eigen toekomstige belang

De katholieke kerk heeft een heilige erbij: Moeder Theresa. Niet iedereen is overtuigd van haar ‘heiligheid’ omdat ze een wel heel conservatieve stroming vertegenwoordigd. Als ik het goed begrepen heb, staat deze stroming voor de opvatting, dat lijden ‘louterend’ werkt. Als je lijdt, kom je dichter bij het ware geloof en dus dichter bij de waarheid en het eeuwige geluk. Interessante gedachte. De implicatie is dat je mensen die lijden (in armoe bijvoorbeeld) in die hoedanigheid moet laten en ze alleen maar moet helpen te verdragen… in hun eigen toekomstig belang.

Wat leert ons dit in relatie tot onze cursisten? Lijden zij ook, en zo ja, moeten we hen dan alleen helpen het lijden te verdragen?

Het lijden van cursisten is het niet weten en niet kunnen. De organisatie waarvoor ze werken wil dat ze ‘dingen anders’ doen en dat ze aantonen dat te kunnen; op papier en (het certificaat), of nog beter, op de werkvloer zelf.
Waar zit hier het lijden: het lijden zit in de gedachte en het gevoel dat het steeds anders moet. Je kunt niet berusten en genieten van je verworvenheden. Nee, je moet blijven veranderen en bewegen tot in de eeuwigheid. En je omgeving benadrukt vooral dat deze dynamiek ‘louterend’ werkt. Het genot van ‘eeuwig leren’.

Leren is lijden

Als we nu accepteren dat leren niet per definitie een genot is, zoals leerdeskundigen zo graag roepen, maar ook lijden is, dan kunnen we de louterende werking van het leren accepteren.

Waar zie ik dat lijden:

• Ik zie professionals met jaren praktijkervaring ploeteren op zogenaamde ‘foundation’ examens.
• Ik zie hoog opgeleide cursisten die hun theoretisch kennis moeten loslaten om op praktijk niveau te kunnen functioneren.
• Ik zie cursisten worstelen met modellen die per definitie niet overeenstemmen met de praktijk.
• Ik zie cursisten die hun sociale vaardigheden moeten aanscherpen, maar in hun eigen praktijk met dezelfde omgangsproblemen blijven zitten.

Leren is niet zaligmakend. We leren vaardigheden, nemen kennis tot ons en oefenen met gedrag zonder dat we ervaren dat we er echt verder mee komen.

Leren werk louterend

Het feit dat we kunnen aantonen het geleerde tot ons te hebben genomen is de eerste loutering. Een aantekening in je dossier, een diploma aan de wand en een tevreden manager op de werkvloer. Dat is je eerste zegening.

De echte loutering gaat dieper, vooral bij het leren. Als je in staat bent het geleerde in de praktijk toe te passen ervaar je een effect. Alleen, dat gaat niet vanzelf. Reflectie en feedback (van je zelf, van anderen) is nodig om gedragsveranderingen helder te krijgen.

Een cursist die effect wil hebben van zijn leren moet bewust nieuwe kennis en vaardigheden gaan praktiseren. Het heeft geen zin een lijdensweg aan te gaan (verplichte trainingen) om daarna het geleerde weer los te laten. Met andere woorden: na een training eerst praktiseren en dan oordelen. En daarbij oordeel je ook over jezelf: wat wilde je doen (wat wilde je bereiken), wat heb je gedaan (wat heb je bereikt) en waarom heb je dingen niet gedaan (niet bereikt)… of wel.

Zonder praktijk dus geen loutering van leren, zonder kritische zelfreflectie geen vergeving. Zonder lijden geen loutering.

Maak kennis met ons trainingsaanbod

Of heb je vragen over een vakgebied of één van onze trainingen? Neem gerust contact met ons op. We helpen je graag!